Blogia
terraepovo

NÓS, os de TERRA E POVO

Novo blogue IDENTIDADE E TRADIZÓN

Novo blogue IDENTIDADE E TRADIZÓN

Depois duns meses inoperativos, anunciamos aos leitores deste blogue a aparición dun novo blogue vencellado agora à revista EUROPAE, que se chama IDENTIDADE E TRADIZÓN.

A liña do novo blogue ven sendo a mesma que levaba o actual de Terra e Povo. Tocarán-se os mesmos temas de arte e cultura, política, economía e sociedade sempre desde unha visión identitária de fondas raizames galeguistas e europeístas, alén de sectarismos políticos e sempre crítico cóa alternáncia do actual sistema, non dando lugar à alternativa necesaria para un povo que está a esmorecer.

http://identidadeetradizon.blogspot.com

http://identidade.blogspot.es

 

http://revistaeuropae.com  

Presentación do blogue TERRA E POVO

Presentación do blogue TERRA E POVO

Desde as brumosas terras do norde da península celtibérica, onde as conciencias esvaen-se e dispersan-se có vento, un pequeno fato de persoas suman-se ao proxecto europeista  de TERRA E POVO. Desde esta  sacrosanta terra nosa  que olla para o Atlântico e alén nós, irmá das outras terras do FINISTERRAE ( Irlanda, Bretaña, Escócia...) queremos fazer a nosa modesta contribución ao espallamento dun ideário galeguista,  nacionalista europeu e de inspiración tradicional. É ista outra pedra mais, a galega, que quer  re-construir ese castelo chamado Europa junto das máns dos casteláns, dos cataláns, dos escoceses, dos bretóns, dos irlandeses, dos letóns, dos croatas, dos daneses, dos vascos, dos serbios...  Estamos para remover as almas e conciencias dos que se acheguen a nós.

 

 Algúns ollarán con excesivo academicismo algúns artigos, máis  non é isa a sua función nen intención final, senón a de oferecer có rigor preciso unha Cosmovisión indoeuropeia, unha serie de conceitos- ora ben sexan sobre história, sobre política, sobre direito, sobre antropología,  sobre mitologia, etc- para que fiquen ben explicados, sempre fuxindo do intelectualismo pedante ou da demagogia imperante. 

 

 O Amor polos nosos Devanceiros e polo noso Povo, polas nosas tradicións indoeuropeias e  pola nosa Terra é o motor imaterial dos autores dos artigos que figuran neste bloque de TERRA E POVO, con artigos em lingua galega, castelán e português. 

 

 Grazas aos Deuses non somos funcionários que nom funcionam (liberados sindicais ou en excedência)  nen temos afan proselitista vaticanista como os parvos, ignorantes e escuros que moran nas doutrinas monoteistas, ben sexan das esquerdas “progres”ou  das direitas “centristas” , do Islam “salvador” ou do Israel “redentor”.

 

Como dixo o poeta e xornalista minhoto Joâo Verde, “amo à minha terra e tenho-a endeusado como a um bom filho” e é por iso, simplesmente que amamos a nosa terra , ao noso povo e as suas tradicións,  neste mundo da quantidade e da globalización, do neoliberalismo de mercado e do internacionalismo neo-marxista.

 

“O povo que abandoa a sua tradizón non ten direito à existencia” dixo-nos o grande pensador galego don Vicente Risco, e seguindo fielmente a sua liña de pensamento, qual “fío de Ariadna” para non ser desorientados, que sirvan estas páxinas para aportar luz à conciencia e forza ao espírito , que sirvan para recoñecer e auto-afirmar a nosa identidade (galega-hispánica e europeia) nos tempos do hibridismo multiétnico.    

N.R.   

NÓS, somos

NÓS, somos

Asociación cultural

TERRA e POVO

 

1º.-A NOSA TERRA, O NOSO POVO.

Terra e Povo é unha asociación cultural galega, identitaria e europeista, que naceu co obxectivo principal da defensa da nosa identidade europea e tamén da promoción do estudo e a difusión da heranza étno-cultural do noso povo europeo, asi como dos vencellos etno-culturais entre os nosos irmáns da antiga Gallaecia, ora Asturias e León ora do norte de Portugal, ora dos países célticos de Bretaña, Éire, Escocia, Gales, Cornualles e Illa de Man.

Terra e Povo considera a Europa como a nación a construir nun futuro, que xa é presente. A actual configuración do equilibrio mundial fai que só os grandes bloques xeopolíticos  sexan capaces de ser protagonistas da historia, centros efectivos de poder e decisión e á súa vez asegurar aos seus habitantes ser actores políticos e non simples observadores obedientes às ordes e intereses alleos á sua realidade e á sua vontade. Seguindo as teses de Guillaume Fayé, economicamente tamén propugnamos a creación de grandes espazos autocentrados autosuficientes, capaces de rachar coa actual dinámica tendente a un uniformado e único Mercado mundial, cun poder e dirección en moi poucas mans - que se traduce tamén no poder e dirección económico-político do planeta.

Cremos, como consecuencia do anteriormente dito, que é necesaria a construción da entidade política da Europa unida desde Compostela até Vladivostock.

Recuperando a nosa mais antiga e completa forma política, cremos na constitución desta unidade baixo a forma de Imperium, de integración superior na diversidade, rexeitando a forma dun macro-estado “xacobino”, e discutindo a fórmula de Unión Europea que, ora ben, apoiamos en certa medida, mais denunciamos a sua deriva burocrática e mundialista ademais da sua sumisión à Nova Orde Mundial e a súa ausencia case total de vontade política e militar no mundo.

Alén destas consideracións,  o noso anceio é a construción dunha Europa, una e unida, por motivos de orixe e identidade común. Para nós, a unidade de Europa baséase na súa esencia propia, a modo de imperativo categórico, e cremos que debe ser unha unidade real, baseada en valores inmutábeis e non en circunstancias cambiantes.

A unidade da Europa deriva fundamentalmente da identidade e heranza común de todos os povos e países que a forman, todos eles herdeiros dos povos indoeuropeos que, desde o seu núcleo noreuropeo inicial se extenderon polo noso continente, e posteriormente tamén por outros, dándolle ao mesmo a forma e a natureza polas que ainda se diferencia do resto do mundo. Algunhas excepcións puntuais remítense tamén a núcleos mais arcaicos saidos antes do fogar común, pero sen dúbida algunha, pertencentes tamén à mesma realidade etnocultural, ou a certas invasións alóxenas que en realidade deixaron pouco mais que algúns xentilicios  e linguaxes dos que a sua verdadeira natureza ainda hoxe en día é discutida.

 

 

 

2º.-O NOSO ESPIRÍTO.-

            Cremos na reafirmación dos valores e principios comúns a todas as relixións indoeuropeas e denunciamos os valores alóctonos que se teñen introducido na Europa por relixións orixinarias das zonas desérticas do Próximo Oriente. Recoñecemos que o Catolicismo e outras formas de Cristianismo europeo absorberon en moitos casos os valores e os principios propios da nosa heranza, que se converteron, en grande e boa parte, do íntimo sentir relixioso de moitos europeos.

Mais nestes tempos convulsos, parafraseando a Friedrich Nietzsche, afirmamos con el, que precisamos agora de mulleres e homes valentes e previsores, os cales non é posible que xurdan da nada, moito menos da area e do lameiro da civilización actual e da formación das grandes cidades. Precisamos homes que sexan capaces intelixentemente de estar contentos de continuo cunha actividade invisíbel, en silencio, sós e decididamente. Homes e mulleres que sentindo un impulso procuren precisamente aquilo que é preciso superar neles propios.

Denunciamos a presenza na nosa terra de forma relixiosas con vontade de expansión política e totalmente alleas à nosa tradición e historia, que frecuentemente serviron como base ideolóxica para o ataque da nosa Grande Patria europeia. Do mesmo xeito denunciamos a actual pseudorrelixiosidade, baseada simplesmente no “ben-estar persoal” e dirixida a  todo tipo de inadaptados, que co nome e baixo o amparo da chamada New Age, neutraliza e neurotiza a moitísimos concidadáns.

 

3º.-O NOSO EUROPEISMO.-

Terra e Povo, enmarcado dentro do movimento identitario europeo, maniféstase a favor da defensa das persoalidades propias de cada unha das “patrias carnais”, que forman a nosa grande Europa. Nun mundo con forte tendencia ao individualismo -ese egoismo en estado puro-, nunha sociedade que esquece o pasado e a realidade dos povos en beneficio da universalización da persoalidade global e do mercado único, é a nosa obriga axitar as conciencias e disipar brétemas.

En absoluto  apoiamos a idea de que cada etnia europea chegue a converterse nun estado propio e “independente”. Consideramos que a independencia é a capacidade de exercer un papel na historia e no mundo acorde à propia vontade, sen dobrarse aos intereses de ningunha potencia allea, pois somos conscientes que Europa non precisa de micro-estados independentes, polo contrario “interdependentes” para facer frente ao seu futuro cara a Nova Orde Mundial, que é o grande poder tiránico internacional.

Inspirados no amor à Terra e a Tradición e nos nosos intelectuais da nosa cultura galega, con predilección pola da Xeración NÓS, e polos tradicionais conceitos da política europea, eclipsados pola cegueira desta Modernidade, manifestámonos contrarios a calquera idea uniformizadora e centralista de Estado e esiximos a cada un deles, a adopción dunha composición interna respetuosa coa pluralidade que integra.

Manifestámonos a favor do proceso de unificación europea a realizar por cada un dos Estados actuais, no mantemento das persoalidades e realidades propias de cada comunidade étnico-histórico-lingüistica. Di  Otero Pedrayo que as culturas nacen e morren na historia, coexisten e sucédense, interfírense mutuamente na superficie  pero no fondo cada unha garda un sino de seu, propio, inalienábel.  E como dixo Vicente Risco, diremos que o tan actual e cansinamente “cantado” até a saciedade “hibridismo das culturas”, a sua mestizaxe, é a esterilización da persoalidade individual e colectiva dun povo, en estado mental de decadencia.

 

 

 

4º.-A NOSA REALIDADE SOCIO-CULTURAL.

Nestes tempos nos que non se pode falar do “arraigo” ou “memoria colectiva”, cremos que toda persoa nace como herdeiro: Non hai identidade dos individuos ou dos povos sen ter en conta o que os produciu, a fonte orixinal da cal provén. Estamos ao igual que Alain de Benoist, a prol do “dereito à diferenza” e contra todos os racismos.

A diferenza é a única forma de fuxir dun duplo erro: o primeiro pregoado pola neoesquerda, que consiste en crer que a “fraternidade común” ou “alianza de civilizacións” realizarase sobre as ruinas das diferenzas, a erosión das culturas e a homoxeneización das comunidades; o segundo, pregoado polos neolibearais e neoconservadores,  que consiste en facer crer que o “renacer” da nación farase inculcando aos seus membros (autóctonos e alóctonos) as “virtudes do Estado”.

Co gallo de que precisamos inmigrantes para sanear as nosas contas da Seguridade Social, os políticos entonan o tan mallado canto de que eles serán os que paguen as nosas pensións, mais o que non cantan é que eles tamén envellecen e que loxicamente no futuro demandarán todos os dereitos e servizos do Estado, mais ¿cando “a panacea da inmigración” para sanear as nosas pensións non funcione porque toda a cidadanía se verá obrigada a contratar plans privados de pensións (tal como acontece agora), que é o que acontecerá? Se hai excesiva inmigración, ¿ non haberá salarios mais baratos, maior precariedade laboral e menor  poder adquisitivo e consecuentemente  disminución da natalidade? ¿Quen sae beneficiado de todo isto?

O verdadeiro debate non reside na falsa premisa de “racismo-antirracismo”, que distorsiona o verdadeiro asunto. A cuestión está entre os que odian a diferenza e pretenden eliminala, mediante a desaparición de toda diferenza ou identidade nunha mestizaxe etno-cultural universal. Mais cumpre lembrar con Álvaro Cunqueiro que “iso que chaman “o universal” non existe, todos somos xente cun pais ao fondo ou xente totalmente desarraigada, xente que non se adhiere a nada. Canto mais é un do seu tempo e do seu pais, cando un é mais do seu espello e da sua paisaxe, ten entón as maiores posibilidades de ser Verdade, de ser verdadeiro e entón chegar à maior cantidade de almas humanas”. Nós, gostamos das diferenzas  de almas e espíritos. Nesa diferenza, reflexo das distintas formas humanas de estar no mundo, é onde reside a verdadeira riqueza da humanidade.

 

           5º -A NOSA REALIDADE POLITICO-ECONOMICA

                       Cremos na Defesa da nosa terra e do noso hábitat mediante unha etica tradicional, inspirada polos pensadores da Tradición ou Sophia Perennis (Julius Evola, R. Guénon, Jean Mabire, Jean Haudry, etc)     , pois consideramos a natureza como un santuario sacro, no que o home é o lugar onde o Céu e Terra encóntranse.

Cremos nunha  política económica responsábel, un socialismo identitario fronte o consumismo e a “cultura do ben-estar”. Terra e Povo concibe a política e a  economía como uns instrumentos ao servizo da comunidade e non a comunidade como un instrumento ao servizo da  política e a economía, como acontece na sociedade actual, na que todo xira arredor de parámetros económicos. O sistema actual de mercado está construido de xeito que o círculo de produción e consumo ten que xirar indefinidamente e a unha velocidade crecente pois doutro modo o sistema resintese podendo cegar até o colapso. A relación produción–consumo, pechouse sobre sí propia. Xa non depende das necesidades reais da comunidade, nen da capacide do entorno de soportar o nivel de produción que o sistema precisa. Prodúcese e consúmese, simplesmente para manter en movimento o ciclo do sistema.

Terra e Povo denuncia a tiranización da globalización da economía, pois baixo as “caretas de Entroido” de “axudas ao desenrolo”, traslada os seus centros de produción a países con man de obra moitísimo mais barata, favorecendo a explotación en ditos países e unha taxa de desemprego artificial nas comunidades de orixe.

A globalización tamén é responsábel doutro fenómeno ainda mais desgradábel: a inmigración ilegal, que non é senon a táctica dos novos caciques para abaratar a produción. Este fenómeno é en realidade unha “importación” masiva de man de obra ben barata por parte dos países industrializados, en condicións de auténtica escravitude. E os sindicatos, na sua linguaxe  ávidos de “novos proletarios”, acollen como auga de maio a unha “competencia” desleal que servirá de novo viveiro de votantes aos partidos da esquerda.   A inmigración ilegal é unha lesión para a dignidade e os direitos dos traballadores, tanto estranxeiros como locais.

Situámonos en oposición dialéctica como consecuencia de todo o anterior, à Nova Orde Mundial, aos seus valores e principios que impón á forza en todo o orbe, polo que defendemos a resistencia ao proceso de uniformización planetaria.

A mellor vacina e defensa contra esa Nova Orde Mundial é a loita polo mantemento da nosa identidade, heranza ,cultura e lingua, considerando como noso calquera movemento identitario xurdido na Europa. Terra e Povo irmánase así -real e operativamente- a outros movimentos; Mouvement Regionaliste d´Bretagne ,  Tierra y Pueblo, Terre et Peuple, Causa Identitária, etc.

Perspectivas Identitarias

Perspectivas Identitarias

La nacionalidad

El europeísmo que sostiene TERRA E POVO surge de una concepción integral del hombre
—como ser natural, cultural y espiritual—, de forma que dicha concepción debe ser considerada como el principio fundamental del que parte toda nuestra línea de pensamiento. Así, pues, el problema de las naciones y estados europeos, y de Europa misma, de su unidad y diversidad, de lo que es y de lo que queremos que llegue a ser, lo enfocamos desde el punto de vista de esta antropología integral.

El concepto de nacionalidad ha sufrido enormes cambios a través de la Historia. El nacionalismo actual está basado fundamentalmente en las ideas republicanas nacidas de las revoluciones francesa y americana (siglo XVIII). Esta nacionalidad, legalista e igualitaria, contiene errores básicos: 1º, la nacionalidad se concede por ley sin atenerse a consideraciones objetivas de origen, ascendencia o pertenencia de la persona respecto a un determinado pueblo; 2º, se tiende a homogeneizar todas las partes del conjunto "nacional" marcado por fronteras históricas totalmente discutibles, producto de manejos dinásticos, guerras, alianzas o tratados tomados sin pensar en la comunidad popular y sólo en la ambición territorial o política; y 3º, el estado es concebido como esencia de la nación, de forma que aquel sustituye al pueblo en la formación de la nacionalidad. Esta tendencia legalista e igualitaria tiene su sublimación en las ideas ultraliberales del capitalismo global: mundialismo y “patriotismo” constitucional.

Desde nuestra visión integral del hombre sostenemos que la variedad humana, la diversidad étnica y cultural de los pueblos, es una realidad objetiva —evidente y empíricamente constatable— y positiva, que debe respetarse para el bien de toda la humanidad y de cada país. Precisamente manteniendo esta diversidad, logrando que cada comunidad popular ahonde en su identidad y se mantenga fiel a su propia idiosincrasia, es como se puede alcanzar el mayor grado de estabilidad nacional y de progreso material y espiritual. Así, pues, desde una visión integral del hombre reivindicamos la identificación entre el concepto de nacionalidad y la pertenencia al pueblo correspondiente. El pueblo es la instancia previa para la existencia de toda sociedad civilizada: preexiste al estado y a sus leyes. Se entiende por pueblo el conjunto de hombres de un mismo origen étnico, o sea, que tienen una lengua, unos valores culturales, unos hábitos sociales, unos antepasados, unas tradiciones, etc., comunes. El estado es sólo un instrumento del pueblo para autogobernarse y sobrevivir. Por tanto, todo pretendido derecho propio del estado que tienda a justificar por "destinos históricos" el sometimiento de otros pueblos a un igualitarismo estatista es totalmente contrario a nuestro europeísmo. TERRA E POVO reclama que se conceda a cada pueblo el derecho a conformar su propia comunidad nacional dentro de la unidad de todos los pueblos europeos y propugna la total identidad de los conceptos de "patria" o "nación" y "pueblo", considerando miembros de una nación a todos —sin distinción de sexo, clase, ideología o religión— los que pertenecen al pueblo que la conforma. De ahí que, en modo alguno nuestro nacionalismo deba entenderse en el sentido hegeliano de nacionalismo estatista —a falta de una expresión mejor, al nuestro podríamos llamarlo nacionalismo étnico— y sí, en cambio, como una rotunda posición antiimperialista: nuestra idea de nación es contraria al dominio de varios pueblos por otro, y por tanto contraria al imperialismo, al colonialismo y al internacionalismo mudialista, tendencias que, precisamente en el presente momento histórico, impulsan el proceso que llamamos globalización.

La Europa con futuro

Nosotros llamamos Europa a la comunidad de los pueblos europeos y al proclamarnos europeístas nos situamos en la perspectiva de una futura organización de los pueblos europeos, que nada tiene que ver con la actual Unión Europea. Por tanto, ideológicamente hablando, toda definición geográfica de Europa como unión de algunos países asentados en un territorio concreto —el continente llamado "Europa" o parte de este—, o toda idea excluyente respecto a algún pueblo europeo o comunidad de origen europeo, desvirtúa nuestra concepción de Europa, es contraria a nuestro europeísmo y, por ello, la rechazamos de modo rotundo. Por ejemplo, buena parte de la población norteamericana es de ascendencia europea y —aunque casi totalmente alienada por el capitalismo— forma parte de esa Europa, pues en modo alguno debe confundirse el poder capitalista que ha convertido USA en el imperio del mal con su población de origen europeo, que un día se integrará en Europa.

Ni la unión de los intereses económicos de la finanza mundialista, ni la supeditación a un sistema económico, político y defensivo pretendidamente "occidental", podrán ser la base de la futura Europa. Nuestra Europa debe ser entendida como un sólido y armonioso bloque de pueblos autogobernados, y no como una nueva forma de rígida unidad imperial. Si este bloque ha de poseer una estructura política unitaria, federal o confederal, será la dinámica histórica la que lo propicie en su momento. Sólo en aquellas cuestiones que conciernan a la supervivencia de la comunidad europea en su totalidad, debe existir una unidad centralizada (por ejemplo, en defensa, relaciones exteriores, política demográfica, territorialidad, persecución de la delincuencia, planificación macroeconómica, etc). Pero es evidente que por razones geopolíticas realistas ese bloque europeo debe empezar realizándose en aquellos pueblos más cercanos territorial y culturalmente. En este sentido la continuidad geográfica del continente europeo es un paso previo ineludible para una posterior integración de todos los pueblos europeos. Por las mismas razones geopolíticas debe evitarse una atomización de Europa en microestados políticos, que debilite su fuerza, especialmente mientras las circunstancias actuales de lucha por la supervivencia prevalezcan. Por ello la unidad defensiva europea es fundamental. En definitiva, reivindicamos una Europa sólida, suficientemente flexible y articulada, soberana y beligerante en el mundo, sobre la base de una comunidad de naturaleza étnico-cultural por encima de geografías y de obsoletas fronteras históricas.

España —al igual que Francia, Reino Unido, Bélgica, Suiza, Italia, Yugoslavia y otros países europeos— es heterogénea y pretender uniformarla de acuerdo con una perversa idea liberal de democracia o de una, igualmente perversa, idea "fascista" de nación, es un puro y simple etnocidio al que nos opondremos siempre y con todas nuestras fuerzas. No obstante, toda actuación política está mediatizada por la realidad y la realidad actual europea indica que el camino para llegar a esa Europa de los pueblos es largo y exige pasos intermedios muy ponderados. La mutación del actual "nacionalismo" al nacionalismo étnico, a corto plazo es imposible. La sustitución de las fronteras históricas por una unión de pueblos autónomos pasa por un previo entendimiento entre las estados actuales, una difuminación del cerrado "nacionalismo de fronteras" actual, una concienciación de la realidad de los pueblos que componen Europa, y todo ello sólo será posible en el ámbito de una revolución profunda en Europa, de un cambio de paradigma ideológico. Por tanto, en este camino iniciado respetamos la situación actual de las "patrias" históricas, trabajando para que se vayan imponiendo poco a poco los criterios identitarios desde una antropología integral, apoyando las autonomías progresivas —sobre todo en materia administrativa, cultural y educativa— que sirvan para poner de relieve los hechos diferenciales e inculcar en la población una conciencia étnica y un auténtico sentido de identidad colectiva. En muchos casos las autonomías sólo responden a procesos de descentralización, como es el caso español con cuatro nacionalidades bien definidas y, sin embargo, 17 autonomías. La descentralización político-administrativa en aras de una más eficiente labor de gobierno de un país es siempre discutible, pero del todo insuficiente si sólo sirve para enmascarar la falta de voluntad de adecuar las estructuras políticas del estado a la realidad humana
—étnica, cultural y lingüísticamente diversa— sobre la que se asienta.

Sin embargo, somos conscientes de que la historia, como gestora de la realidad, ha hecho que en algunos casos las nacionalidades originarias sean difusas o muy complejas, creando fuertes identificaciones que no se corresponden con la realidad étnica: en estos casos es tan absurdo no aproximarse paulatinamente a esa realidad étnica como pretender detener violentamente la inercia histórica y abrir las puertas al caos social o a la confrontación entre europeos, como lamentablemente sucede en algunas regiones de Europa (País Vasco, Irlanda del Norte, los Balcanes, el Cáucaso...). En este sentido, los movimientos que plantean su autonomía contra los demás pueblos, que invocan el odio, desprecio o rencor contra otros pueblos europeos (no distinguiéndolos de sus gobiernos), que no se muestran solidarios con los problemas de todos los pueblos, sólo constituyen la máxima manifestación antieuropeista, y en la mayoría de los casos no son más que marionetas en manos de la derecha burguesa o del marxismo residual, bajo una máscara nacionalista. Condenamos estas actitudes y toda tendencia separatista, entendiendo por separatismo la falta de cooperación entre los pueblos europeos. No puede considerarse separatismo los deseos de autogobierno de los pueblos europeos, sino el odio, el rencor o la falta de solidaridad entre ellos: los problemas de carencia de recursos de un pueblo europeo deben ser solucionados por la ayuda incondicional y total de la comunidad de pueblos europeos, no fomentando la emigración masiva, que empobrece la región aún más, sino creando allí las bases para un desarrollo sostenible.

Naturalmente, TERRA E POVO se opone a la inmigración masiva e incontrolada de extranjeros, fomentada por el neoesclavismo capitalista, y denuncia la miseria económica, cultural y social que el capitalismo genera en los pueblos de los que parten las actuales olas migratorias. Europa deberá revisar sus leyes de extranjería y establecer una legislación común que garantice tanto la integridad étnica de los pueblos europeos como el máximo respeto a los extranjeros residentes, y también sustituir las perversas políticas de "integración" promovidas hoy por la maquinaria capitalista, por otras más justas y realmente solidarias de cooperación y ayuda al desarrollo de los países pobres o empobrecidos. En cualquier caso la mayor amenaza para la supervivencia de Europa, no viene del exterior sino de los propios europeos: la bajísima tasa de natalidad de la población europea compromete seriamente su futuro. La ideología materialista e individualista que fomenta —una vez más— el capitalismo, aleja al hombre europeo de su natural y tradicional modo de vida, lo hace esclavo del dinero y profundamente egoísta. Por ello un "europeísmo" que no de prioridad a la defensa de la vida, de la unidad familiar, del vínculo matrimonial, a la promoción de la mujer, de la maternidad... —como el que se fomenta desde la UE—, corre en la misma dirección que el capitalismo y está condenado al mismo final.

G.L.D. (Ethnos2000)